buntong hininga 3 na ata ito

pause muna ako. 36 minutes bago mag-uwian. ako ang toka ngayon sa pagluluto pero di ko muna iniisip ang menu ko. mamaya na lang sa dyip. kelangan ko lang ulit mag-unload. kakaiba ang timpla ng isip ko simula kagabi. paranoid. ewan ko ba. ganito na naman ako kasi nag-pile-up na naman ang mga maliliit na sama ng loob ko. haaay...halo-halo na naman sila. ito na naman ang mga times na wini-wish ko na sana "mataray" ako para mailabas ko sa mga piplets na ito ang nasa loob ko. ayoko kasi talaga ng mga komprontasyon. yun nga lang, naiipon at ako din ang nabuburaot dahil kinikimkim ang mga ito. bilib nga ako sa mga tao who "speaks their minds" pero not to the point na brutaly frank na sila. yung mga sensitive pa rin at marunong at alam kung kelan gamitin ang subtlety. haaay, wish ko lang talaga mataray ako, kaso baka nga maging brutally frank naman ako nun at madami na akong makaaway. ang labo ko talaga.

meron kasi akong isang "sensitive spot" sa sampung-milyon-atang spots sa aking pagkatao. isyu ba sa sarili na hindi ma-resolve-resolve. isang uri ng bondage. di ako pinapahintulutang makausad. meron din namang pagkakataon na akala ko okey na ako, kaya ko na. pero puro mga panandalian lang. babalik na naman sa umpisa. tsk-tsk-tsk...

kung kaya ko lang sabihin sa kaniya, sa kanila, o sa kung sinoman, "Pakiusap, itigil mo na. Hindi mo ako natutulungan". ang kaso, sa isip ko lang yun nagagawa. parang nire-rehearse at nire-replay pa, kaya lalong mas nakakaburaot. naiinis ako sa sarili ko. pati na sa kanya, kanila at sa kung sinoman.

yung isa pa...sabi nga nila opismates sa kantong translation ng pagiging paranoid--- ka-praningan. di naman ako usually ganito. dito lang. akala ko naka-adjust na ako. akala ko lang pala.

marahil di niyo nga ito naiintindihan. okey lang yun. :) kelangan ko lang talaga itong ilabas kahit papaano.

sa mga oras na ito, gusto kong mangyakap ng mga bata. gusto ko ding yakapin nila ulit ako, kahit na magkatumba-tumba pa kami dahil sabay-sabay sila. di ako makukulitan ngayon, pramis. mga kindies ko, musta na kaya sila? nami-miss kaya nila ako? pakiramdam ko mkakatulong sila sa akin ngayon. wala akong pake, isipin niyo na na senti at ma-drama ako. bahala kayo...ayan na, umandar na ang ka-praningan ko.

gusto ko munang magpahinga. di naman pisikal pero okey din kung ganon.

gusto kong manahimik ang isip ko. walang aalalahanin, kalmado.

kahit kaunting minuto lang.

pag nagawa ko ito, tsaka ako magsisimula.

sige, puputulin ko muna ang aking buntong hininga. kelangan nang umuwi, maghuhugas pa pala ako ng pinggan.